Zondag tijdens de dienst worden er gebeden opgezegd. Alle bezoekers zijn
stil. Soms met handen gevouwen, soms ook de ogen gesloten. De voorganger neemt
het woord en spreekt een gebed uit. De dominee durft wel! Hij vraagt om
genezing van een oudere zieke kerkganger. Om even later aan God de wereldse problemen voor te leggen. Ziekte
in Afrika, oorlog in Afghanistan, Mali, Oekraïne, Irak en Syrië. En over een
moeilijk woord, antisemitisme. Hij durft ook te noemen over die vele vervolgde
christenen. Vreemd, hij bidt voor zondaren en zelfs voor de vijanden, de
extremisten, dat zij Jezus mogen leren kennen. Zouden deze gebeden nu echt veel
impact hebben op de Almachtige God?
Thuis aan tafel tijdens het eten wordt er stilte gehouden en vader zegt
opeens Amen. Eet smakelijk. Waarom nu die stilte? Waarom moet ik stil zijn?
Ik kijk naar het nieuws op de tv. Op de radio had ik al het een en ander
gehoord. De telefoon gaat en even later vertelt vader dat die zieke mevrouw was
geopereerd en snel weer zou genezen. Prijst God! Zegt hij voordat het tv geluid
harder wordt gezet. In de wereld lijkt er weinig veranderd. Later in het
journaal beelden van zuipende jongeren. Waartussen opeens een voorganger
verschijnt. De journalist interviewt de man. Die vrijuit spreekt over Jezus en
een jongere voorstelt die vertelt veranderd te zijn door het verhaal van deze
voorganger over die Jezus van de gemeente.
Zomaar wat voorbeelden. Van alle dag. Niet zoveel bijzonders. Of toch wel?
Jezus verandert mensen. Gebed verandert levens, omstandigheden, zelfs ver
weg van huis en haard.
God en Jezus doen iets met onze gebeden!
Gebed is geen ritueel gebeuren. Geen schijnheiligheid. Geen flauwekul en onzin.
Geen fake en geen do not!
Heer, ik wil U danken voor deze dag. Voor het licht waarin ik zoveel kan waarnemen.
Planten, bloemen, de zon, vogels, mensen, auto's.
Ik dank U voor het eten en drinken, voor de mensen om me heen.
Wilt U deze dag zegenen en wilt U met me gaan?
Ik prijs Uw heilige Naam!
Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten